เป็น ENTRY ที่ก้าวกระโดดมากๆครับ

เพราะว่า หลายๆ วันประมาณ 40 กว่าวัน ได้ไป ลงใน Facebook และ Instagram ซะแล้ว

200DaysOfSummer

day65

RDC_Last_Day

ทุกภาพมาจากVERDY_GALLERY  (https://www.facebook.com/VERDY.GALLERY)

บรรยากาศ RDC 2014 วันสุดท้าย

”

สุดท้ายเราไม่ได้เข้ามาแข่งกัน 5555

ความรู้สึกของการแข่งขัน มันหมดลงไปได้

แต่ความรู้สึกที่ดีต่อกัน และมิตรภาพ มันจบลงไปไม่ได้ง่ายๆว่ะ

ถึงจะแค้นกันให้ตายยังไง แข่งจบ มันก็จบอะ

แต่เฮฮากันยังไง งานมันจบ แต่คนไม่จบหรอกเรื่องนี้อะ

”

อยากจะบอกว่า วันนี้ก็มาถึงวันสุดท้ายการ ค่าย Robot Design Contest

หรือที่เรียกย่อๆ ว่า RDC 2014 นั่นเอง

ขอเล่าที่มาว่าผมไปอยู่ค่ายนี้ได้ไงก่อน

เข้าค่ายแล้ว ได้หุ่น 1 ตัวกลับบ้านด้วยนะเออ !

อย่างแรกต้องขอบคุณพี่สุขุมก่อน เนื่องจาก ผมไม่รู้เลยว่า มี งานแบบนี้ขึ้นบนโลกด้วย
ด้วยความที่เราเองก็เป็นภาคคอมที่ไม่ได้ตามข่าวแข่งหุ่นยนต์เลย (งานนี้ส่วนใหญ่ภาคเครื่องลงแข่งกัน)
พี่คนนี้แหละที่แนะนำให้มาลองดู   จากคนที่นั่งเรียนรู้เรื่อง Humanoid ใน Lab ก็จะได้ลองมาเปิดหูเปิดตากับเค้าบ้าง

และมันก็คุ้มจริงๆฮะ  ขอบคุณพี่จริงๆ

ผมเป็นภาคคอมพิวเตอร์เพียงคนเดียว ในการสมัครครั้งแรก
พี่ที่เป็นธุรการภาคเครื่องกล เงยหน้าขึ้นมาหลังจากดูใบสมัคร

พี่เค้าถามว่า ” จะไหวเหรอน้อง  (ตัวผมเงิบละ)  . . . . . พี่ล้อเล่น ”
คืออย่างนี้ครับ ความรู้สึกของผมมันขัดๆกันหน่อย เมื่อได้ยินว่า ผู้เข้าแข่งขันแต่ละทีม จะได้อยู่กับเพื่อนๆต่างมหาลัย
คละทีม
คละความสามารถ

เลยทำให้ตัวผมเองที่วาดภาพไว้ว่า กุจะเอา Perfect Team ที่ทำงานเข้าขากันใน จุฬานี่แหละเข้า join

แต่ที่ไหนได้ 5555555 เจอ Randomize เข้าไปเต็มๆ

วันแรกๆ พี่ๆจัดกิจกรรมเยอะแยะ ให้พวกเราได้ ละลาย(พฤติกรรม) เข้าด้วยกัน
ก็ทำให้รู้ว่า แต่ละคน ก็ไม่ใช่เล่นๆเลย

พวกเด็กภาคกลางที่เข้ามารอบ Final นี้ ก็เก่งๆกันทั้งนั้น
ไม่รวมถึงคนที่เจนสนาม จาก ภูมิภาค(ที่แข่งมาก่อนหน้านี้ 1 รอบ คัดมาเน้นๆ)

มาร่วมมือ กันทำอะไรต่อมิอะไรในค่าย

ปล่อยรถพลังลูกโป่ง -*-

ด้วยความฮา รับกระเป๋าจากทีมงานไปโดยปริยาย55

ที่ตอนแรก ผมเองก็ยอมรับ ว่าอยากชนะใจจะขาด แต่ดูๆไปแล้ว เราประเมินตัวเราเอง

เราคิดว่า เรามาหาประสบการณ์และมิตรภาพจะดีกว่า

—————————————-

ช่วง FORM TEAM !

โฉมหน้า TEAM BLUE เรียงซ้าย-ขวา
น้องไอซ์ พี่มอส ผม และ พี่วิค

ทีมผมเริ่มจากการรวมทีม กับ น้องไอซ์ จากมหิดล และ พี่มอส จาก ม.บูรพา และ พี่วิค จาก เทคโนราชมงคลล้านนา
เริ่มจากวันแรกๆ ที่ พี่จากเชียงใหม่ยังไม่มา เราเองอยู่กัน 3 คน ก็เงิบๆอยู่ ว่า เอ้ะ พี่เค้าจะมาไหม ? เพราะ มช. ได้สละสิทธิ์ไปซะแล้ว

วันแรกๆที่ไม่มีพี่วิค มันก็ดีอยู่หรอก เอ้ย ไม่ใช่ อย่างนั้น(ล้อเล่นนะพี่) 55555555555555555555555555

แต่สุดท้ายพี่เค้าก็มาหลังจากนั้น 4-5 วันให้หลัง

มาในช่วงที่เริ่มทำงานพอดี

การทำงาน กับคนที่ไม่เคยรู้จักกันเลย คือ สิ่งที่ค่ายนี้อยากจะสอนครับ
ซึ่งผมเองก็ได้รับมาเยอะพอสมควร

แถสดตอนนำเสนองานฮะ !

จากตัวผมเอง เป็นคนที่ ถ้า แบบ ใน Simulator หรือ การคำนวณ ไม่เสร็จ ผมจะไม่เริ่มทำงาน
ซึ่ง บางที การทำแบบนั้น สำหรับตัวผมที่ ไม่เคยทำ (แต่เสือกเป็นจอมวางแผน)  มาลองทำแล้ว
ไม่น่าจะเสร็จทันใน 20 วันว่ะ 55555

การทำงานเลยพึงพี่ๆสายเครื่องกลมากกว่า
และ รุ่นน้องที่ ผมจะคอย ให้เช็ค Logic ของตัวผม ตลอด ว่ากุแอบโง่ไหมตอนทำงาน (5555- น้องจับได้)

ผมไม่เคยเข้า workshop ไม่เคยใช้อุปกรณ์ที่ดูใหญ่และน่ากลัวแบบนี้มาก่อน

[ กุเพิ่งรู้จักกับ Bearing จริงๆก็งานนี้แหละ T___T  ]

แถมได้ฟัง Lecture จากอาจารย์ภาคเครื่อง (ในช่วงก่อนทำงานจริง)

ฟังเลคเชอร์ (เรอะ)

กับเวหา เพื่อนภาคคอมที่ปรากฏตัว 4-5 วันให้หลัง

ทั้งลองออกแบบ และเรียนรู้ ศาสตร์ของภาคอื่น ๆ
มันก็สนุกดีนะ ที่ได้เรียนรู้ แถมไม่พอชอบซะด้วย (เอ้ะ จะย้ายภาคดีปะวะ -__-)

เรียนรู้วิธีการใช้ 3D Printer

การทำงานก็ยังดำเนินไปเรื่อยๆ หุ่นที่ เริ่มทำ ทีละส่วน เพราะ ออกแบบทีละทั้งหมดไม่ไหว

ใช้วิธีการทำงานแบบ ค่อยๆแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปทีละจุด

ทำให้รู้ว่า เมื่องานมันออกเดินไปแล้ว
ภาพต่างๆ มันจะเห็นชัดขึ้นและปรับแบบกันได้ง่ายขึ้น
แม้ว่าผมจะเหวี่ยงๆตอนแรกว่า เห้ย พี่ มันจะไม่รอดเอานา ไม่วางแผนไว้
แต่อันที่จริง ผมรู้สึกได้ว่า พี่เค้าวางแนวทางการขึ้นรูปหุ่นไว้แล้ว (และสงสัยว่าพูดไว้แล้ว และผมไม่ได้ฟัง + ไม่เข้าใจ T_T )

พี่ๆในทีม (พี่วิก พี่มอส ) และ น้องไอซ์ทำงานได้ชิว และ มี Progress มากๆ
ในขณะที่ผมงุ่นอยู่กับโค้ดในคอม และคอยฟัง

ผมก็ได้รู้ว่า พี่ๆเรา มีฝีมือในการทำ workshop มากๆ คือ ชิ้นงานบางชิ้น เรายังไม่รู้เลยว่าจะต้องทำยังไง
ให้มันออกมาเป็นแบบนี้

พี่ๆ หยิบไป

10นาที กลับมาได้แล้ว

บางทีผมอาจต้องใช้เวลาทั้งชีวิต เพื่อที่จะดัดอะไรบางอย่างให้เป็นรูปแบบนั้นได้ 5555555555555555

รวมทั้งการทำล้อ ที่ไวมาก ผมยังนั่งโง่ในวันแจกอุปกรณ์อยู่เลย เพราะนึกไม่ออกว่าจะเริ่มยังไงดี

พี่ๆหยิบอุปกรณ์ไป แป้บๆ กลับมาได้ของละ

รวมทั้งน้อง ที่คอยทำ Gripper ตลอดเลย คอยหาแบบ มา เอาแบบไปยิง Laser cut และคอยประกอบ

ประกอบทั้งตัวทำลอง และ ตัวจริง

รวมทั้งคอยคิดเรื่อง Linkage ช่วยพี่ด้วย

LASER CUTTER !!!

ถ้าไม่ได้ทุกๆคนทำงานสอดประสานกันดีๆ

หุ่นไม่มีวันเสร็จหรอกครับ

แต่ อย่างว่า พวกเราสายชิว 5555555555555555555555
ด้วยความชิวของทีม ทำให้ ทีมผมเสร็จเป็นกลุ่มท้ายๆ

ผมจึงรู้สึกว่า ไม่ค่อยคล่องเท่าไรกับการบังคับหุ่น

ก็จริง แต่แล้วไงวะ -*- สุดท้ายก็คล่องมือก่อนแข่งนิ

อาจาร์ยมา Comment บอกว่าให้เปลี่ยน Transmission
มาเป็นล้อหลังแทน (ผมแก้อะไรไม่ได้หรอกฮะ ให้พี่วิคเค้าฟังไป5555)

ทดลองเป็น Navigator

บรรยากาศ ชิวๆของ Break หนึ่งจากหลายร้อยครั้งในค่าย 55

. . . ผมมีปมมาตั้งแต่สมัย ม ปลาย ที่แข่งหุ่นบังคับทีไร ถ้าผมบังคับ แล้ว จะทำคะแนนไม่ได้ตลอด
คราวนี้ผมก็ได้ปิดปมตัวเองตรงนี้
แม้ว่าจะไม่ชนะ แต่ผมก็ชนะความกลัวของตัวเองได้
.

.
.นี้เป็นสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดที่ผมได้มา มันทำให้ชีวิตผมไปต่อได้

ยังไม่รวมถึง มิตรภาพของเพื่อนๆ ที่เข้ามาพูดคุยกัน เกรียนใส่กัน เรอใส่กันบ้าง (เห้ย)

การทำงานในช่วงแรกๆ ผมคิดว่า ผมน่าจะเป็นคนแรกที่ทำ Code ของ หุ่นอัตโนมัติสำเร็จ

ผมกำลัง หว่านล้อมให้เพื่อนๆมาทำ MLM

Downline ของผมอีกกลุ่มนึง

มีน้องๆ พี่ๆ เพื่อนๆ หลายๆคนเข้ามาถาม เราเองก็ไม่ได้เป็นคนเห็นแก่ตัวขนาดนั้นนี่หว่า
เราก็จัดเต็ม สอนทุกๆคน ไม่ว่าจะกี่รอบก็ตาม เข้าใจไม่เข้าใจ ก็ย้ำให้

และให้ไฟล์โค้ดตั้งต้นที่ผม Modify นีดหน่อยให้ เอาไปใช้กันต่อ

กลับมาคิดๆในด้านมึดนี้ ผมรู้สึกว่า ถ้ากุไม่ทำอะไร มันจะมีคนทำโค้ดได้ไหม ?

ซึ่ง ผมคิดผิด 55 (ในที่สุดก็มีคนทำโค้ดได้อยู่ดีแหละ)

ไงๆซะ เราช่วยให้เขาไปไวๆ จะได้ให้ความช่วยเหลือเราได้ น่าจะโอเคกว่าปะวะ

ผมก็เลยปล่อยทุกอย่างหมดเปลือก และ ทำหุ่น อัตโนมัติให้เสร็จ

——————-

ที่ตลกในค่ายนี้ก็คือ ปกติ ค่ายแข่งหุ่นยนต์ที่ผมเคยไปแต่ละครั้ง
ทุกคนเสมือนมีขวานในมือ และใช้ หน้าเป็นอาวุธช่วย

มองหน้ากันเขม็ง เล่นช่องโหว่กติกา ด่าลับหลัง แถมไม่พอ ยังมาวางระเบิดไว้กับหุ่นเราอีกบางที ถ้าเผลอๆ อาจเล่นกันแรงๆเลย

แต่ที่นี่ ไม่ใช่

ทุกคนจะช่วยตอบปัญหาของเราให้

เราไม่รู้จะขึ้น ตัวจับ Gripper ยังไงดี ก็ไปถามโต๊ะข้างๆ ถามเพื่อนกลุ่มอื่น เขาก็อธิบายให้

แถมไม่พอ ปล่อยไฟล์ CAD ให้อีก

เอาซะกุเขินเลย -__-

ยังไม่รวมถึงตอนยืมของที่เราเดินไปขอยืมจากกลุ่มอื่น

(แต่ตอนนั้นนอยนิดนึง เพราะแต่ละกลุ่มเพิ่งได้ของไปแล้วต้องใช้เองก่อน ทุกๆกลุ่มเลย – เลยทำให้เหวี่ยงๆกับพี่ๆที่แจก Controller )

สุดท้ายก็มาถึงช่วงแข่ง

ทีมผมเจอปัญหาในรอบแรก
ฟิวขาดระหว่างการโชว Seeding ครับ

ทำให้ต้องยุติไปด้วยคะแนนของหุ่น Auto ไปอย่างเดียว หุ่นบังคับมือใช้ไม่ได้

ผมเคยเจอปัญหาชนิดที่ว่า ซ้อมแล้วไม่เป็นไร แข่งจริงแม่งซวย
เจอมาบ่อยแล้ว

ผมเลยชินๆ ปล่อยๆไป ไว้รอบแข่งค่อยว่า

ปรากฏว่า รอบแข่งใหญ่ ก็ซวยซ้ำสองอีก เพราะ รอบใหญ่ของวันนี้ Controller ใช้งานไม่ได้อีกแล้วว
ทั้งๆที่ เช็คกันดีมากๆ

ผมเข้าใจความซวยในครั้งนี้และจะไม่โทษดวง

ผมอาจยังเช็คบอร์ดไม่ดีพอ หรืออาจรีบไปหน่อย

ทำให้ ทีมผมเองต้องเซ็งและเสียใจกันบ้าง

แต่สุดท้ายก็เฮฮากันละปะวะ 5555555555555555555555555555555

เพื่อนๆทีมที่ไม่เข้ารอบก็มาจับกลุ่มคุยกัน แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน

วางแผนจะทำโปรเจคด้วยกันบ้างอะไรบ้าง

เม้าแตกเรื่องนู้นนั่นนี่

บ้างก็แต่งตัวเป็นเพื่อนอีกคนหนึ่ง -*-

การแข่งขันก็ใกล้รอบชิงมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกๆคนก็เฮฮากันมากขึ้น

ผมได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง

ทั้งการ ยอมรับ Condition ที่เราไม่อยากให้มันเกิด

และ การทำงานร่วมกันกับคนหลายๆแบบ

การยอมรับ และเสนอ idea

การพูดว่า “เห้ยจริงว่ะพี่ ผมไม่ได้คิดถึงตรงนั้น ” แบบไม่กลัวโง่

การที่ได้ทำงานกับคนที่ชอบในสิ่งๆเดียวกัน และมีจุดมุ่งหมายเหมือนกัน

TEAM BLUE

ขอบคุณครับ ที่จัดค่ายดีๆมาแบบนี้

ค่ายที่ไม่ต้องเสียเงิน

ได้ความรู้ และเพื่อนที่ดี

และประสบการณ์ชีวิตที่ไม่มีทางลืม

กับ 20 กว่าวัน ใน ปิดเทอม 200 วันของผม

มันเป็น 20 กว่าวันที่ มีค่ามาก

ขอบคุณพี่ๆทุกคนที่ลงมือลงแรงกับการแข่งครั้งนี้

ขอโทษ พี่ๆสต๊าฟ ที่ ผมอาจเคยบ่นเรื่อง Controller ไป และเหวี่ยงมากๆ ตอนที่ผมแพ้เพราะปัจจัยที่ผมคุมไม่ได้เอง

และสำคัญที่สุด

ขอบคุณ ทีม และเพื่อนๆ ที่อยู่เคียงข้างกันมาตลอดในวันที่เงิบ เครียด และ ปวดตับบ้างอะไรบ้าง

Tutor – Team _ Blue @ RDC 2014

ขอบคุณคับผมที่อ่านมาจนจบ 😀