200daysofSummer

day9

คุณเคยกลัวไม่ครับ
กลัวว่าจะหายไป
หายไปจากตรงนั้นเลย
ไม่มีใครจดจำ
ไม่มีใครรู้จัก
. . . . แต่ยังไงก็เถอะ ไม่มีใครอยากเป็นแบบนั้นหรอก

วันที่ 9

ณ ตอนเช้า ก็มีโทรศัพท์จากรุ่นพี่ ที่เคยเล่นดนตรีด้วยกัน
ให้ไปช่วยเล่นดนตรีหน่อย
ก็เงิบๆฮะ แบบว่า ต้องไปเล่นเลย ไม่ได้ซ้อมด้วยกัน 55555555

ปรากฏว่า เป็นโครงการดนตรีให้เยาวชน ของ To Be Number One
ก็ลงพื้นที่ไปครับ ไปสอนดนตรีน้องๆ
เรราเองก็สอนไม่ค่อยเก่ง ก็ได้แต่พูดคุยกับน้องๆบ้าง ให้คำแนะนำในการเริ่มเล่น
และก็เล่นดนตรีซัพพอร์ตให้น้องๆบางคนที่เล่นเป็นแล้ว

ก็สนุกดีครับ
แบบ Surprise เกินไปนะ 55555555

หลังจากนั้นก็ไปตั้งหลักที่บ้านเพื่อน ไปนั่งบ Set เสียง Keyboard

จะบอกว่า KEYBOARD ไฟฟ้า ที่ใช้ง่ายที่สุด
ผมแนะนำ Yamaha นะ
เพราะมันใช้ง่ายที่สุดละ

ผมใช้ Korg X50 ก่อนออกงาน จะต้องมานั่ง Memory เสียง
ให้ตรงตามความต้องการ
ใช้ Effect อะไรต่อมิอะไรมากมาย
ต้องมานั่งจำ นั่งเซตเยอะแยะมาก T_____T

ตอนเย็นก็ไปซ้อมดนตรี !
วันนี้ก็ได้ Create อะไรใหม่ๆบ้าง แต่ก็สัญชาตญาณไป
ไม่รู้จะดีไหมนะ ?

สุดท้ายนี้
ไม่รู้ว่ามันจะไปถึงไหม
แม้ระยะทางมันจะสั้นลงแล้วบ้างก็ตามนะ

“…. สุดท้าย
มันจะเพียงพอไหม
เราเองก็ยังไม่รู้
แต่ที่เลือกแบบนี้
เพราะว่าเป็นห่วง
แล้วถ้าเป็นห่วงจริงๆ
แล้วทำไมต้องทำแบบนี้ …”

การกระทำ มันขัดแย้งกัน
เหมือน อยากทำสิ่งหนึ่งเพื่อที่จะไม่ได้ทำสิ่งนั้น ?
ทำไมล่ะ ?

สิ่งที่ถามตัวเองในทุกๆวินาที . . .

ปล. จบ Diary ของวันนี้ไปแบบงงๆนะฮะ

ก็เป็นอีกวันที่ไม่คิดว่าจะมีค่า
แต่ก็มีค่ากับคนอื่นอย่างมหาศาล
โดยที่เรายังเป็นเรา และเราก็ยังไม่รู้ตัว
ขอบคุณโลก ที่ยังคงหมุนไป

โลกก็ยังหมุนไปทุกวัน

ps2.อยากไปอังกฤษ T_T